viskningar och rop

• insanın yaşama arzusunu çekip alan ve aile ilişkilerinin acımasız iç yüzünü gözler önüne seren bir film olarak görüyorum. daha doğrusu olur da bir hastanenin yoğun bakım servisine yolumuz düşer de gördüğümüz manzaralar karşısında duyulan korkunç bir his kaplar ya insanın içini işte tam da bu hissiyatları yaşatan bir film yapmıştır bergman. hatta daha da ileri giderek kanser nedeniyle yatalak olan üç kız kardeşten birinin son günlerinde birbirlerine ve kendilerine karşı yalnızca küçümseme, kırgınlık ve tiksinti duyan üç kız kardeşin hikayesini anlatır.
  
  iki kız kardeş, son birkaç gününde ölmekte olan kardeşlerinin yanında olmak için aile evine dönerler ancak birbirlerinden mesafelidirler ve bir yandan da şok ve acıyı kabullenmeye çalışırlar. kız kardeşlerinin ölümünün onlara getirdiği ölüm korkusu film ilerledikçe nirvanaya çıkar.
  
  şimdi biliyoruz ki bergman'ın özellikle ilk filmleri ölüm ve ıstırap temalarına değinir fakat bu filmde yaşanan bu temalar arş-ı alaya çıkar. çünkü acı çeken kız kardeşlerinin ölmeden önce büyük bir ıstırap ve acı içinde çığlık atmasını izlemek çok daha rahatsız edicidir.
  
  bu açıdan özellikle kırmızı rengin baskın kullanımı, insan ruhunun içi de dahil olmak üzere her karakterin kan, ölüm ve maneviyatla olan temel duygusal ilişkilerini temsil eder. film boyunca yalnızca saatlerin tik taklarını, zil seslerini, rüzgarın esişini ve kız kardeşlerinin acı çığlıklarını içeren kasvetli ortamın seslerine maruz kalırız.
  
  herhalde bu filmi kendime yakın hissetmemin sebebi babaannemin ölüm döşeğindeyken de yakın akrabaların sürekli evine gelmsiydi ki herkeste müthiş bir sessizlik vardı ve çıkan tek ses babaannemin hastalığı dolayısıyla acıyla karışık feryatlarıydı. o zamanlar küçüktüm ve gerçekten bünyemde bir travma yaratmıştı bu durum.
  
  roger ebert'in yorumunu da şöyle bırakalım: "bergman hiç bu kadar acı verici bir film yapmamıştı. onu izlemek insan duygularının uç noktalarına dokunmaktır. o kadar kişisel ki mahremiyete o kadar nüfuz ediyor ki, neredeyse bakışlarımızı başka tarafa çevirmek istiyoruz."