kötü hissedildiğinde sığınılan kişi

• bazen kimseyle konuşmak istemem, ağzımdan çıkan her kelime zul gelir, yalnızlığa sığınırım. yalnızlık besler, duygu durumuma göre bi şeyler açarım sonra sevdiğim şarkılarda kaybolur, iyi müzikle hemhal olurum.
  garip bi güven verir bu, hücrelerime kadar onarılmış gibi.
  
  bazen de arkadaşlarıma öyle yoğun sığınırım ki; saatlerce hiç yorulmadan anlatır onlarla kalabalık olurum. yeniden doğmuş gibi hayata temas eder, kaygı ve korkunun yerine neşe ve huzur kondururum.
  
  ama en çok kötü günlerde ölüm gerçeğine sığınırım. bi bakınca arkama zamanın hızı bu durumu hatırlatır. her şeyin geçici olduğunu idrak edip sonsuza kadar bu döngüde kalmayacak olmak ne müthiş. bazen kendini hayattan çekebilmek, önemli bir meziyet olsa gerek.