belgesel seyrederken duygulanmak

• ızledıgım bır belgeselde anne kaplan cakallar surusuyle guresıp evıne galıp ama yaralı bır sekılde donuyordu fakat o sırada yuvasında onu bekleyen kobranın farkında degıldı. onu sokan kobra felc olmasına neden oluyor ardından da yemek kavgası yaptıgı cakallar gelıp once yemegı sonra da kaplanın yavrularını gozunun onunde yıyorlardı. yok turk fılmı felan degıl vahsı doga.
• ornegin annesi olen ve surunun diger uyelerince dislanip yalniz kalan bir fil yavrusuyla ilgili bir belgesel izliyorsaniz mumkun olan durumdur. gecenin adim adim cokmesi karanlikta parlayan aslan gozleri, yavrunun yasadigi korku ve kacinilmaz son, "illa dogaya mudahale edilmemeli midir" dedirtir insana "jipine soktuklarim!"
• (bkz: unutulmaz maçlar)
  (bkz: galatasaray 17 mayis bir sampiyonlugun hikayesi)
• eğer seyrettiği belgeselde, bir puma bir maymunu yakalayıp öldürüyorsa ve o sırada annesinin karnına tutunmuş bebek maymunu fark ediyor ve anne maymunu suçlulukla bir yana bırakıp, yavru ile ilgilenmeye, ona göz kulak olmaya başlıyor, gece yanından ayırmıyor, yalayıp temizliyorsa. kısacası pumanın teki, içgüdülerinin ona yaptırdıklarından, ortada bir yavru söz konusu olduğunda suçluluk duyarcasına hareket ediyorsa, ekranın karşısındaki kişinin yaşayabileceği durum.
• özellikle bazı hayvanların hayatlarını ne kadar zor sürdürdüklerini veya insan yaşamının onlara verdiği zararları anlatan belgesellerde değil sadece duygulanmak ciddi ciddi ağlanır.
• (bkz: sarı zeybek)
• canakkale savasinin siyah beyaz, sessiz, pır pır eden goruntuleri icinde secebildigin kadariyla, farkedebildigin her detay duygulanma nedenidir.
• bruce dickinsonin sundugu flying heavy metali izlerken ortmen bizzat gozyaslarina bogulmustur.anlamadim ki, ucaklarin neresi duygulandirdi.
  
  kendi adima ise metal a headbanger's journeyi izlerken gozyaslarina bogulmus olmamam uzerinde durmayacagim bile.
  
  sonuc: asiri hissiyatlar sonucu kisiyi gulunc durumlara dusurme nedeni.