ah'lar ağacı

• ne zaman dibi görsem, didem madak'ın aklıma gelen şiiridir.
  
  “çocukken şöyle dua ederdim tanrı'ya:
  tanrım bana hiç erimeyen,
  kırmızı bir bonbon şekeri yolla.
  eski tül perdelerden gelinlik biçerdik
  kardeşimle kendimize durmadan,
  olmayan çayları,
  olmayan fincanlardan içerdik.
  olmayan kapıları açardık,
  olmayan ziller çaldığında.
  siyah papyonlu olurdu mutlaka
  resim defterimizdeki damat.
  yedi günde yarattığımız dünya
  mutlu olurduk pastel koksa.
  ve şimdi şöyle dua ediyorum tanrı'ya:
  olanlar oldu tanrım
  bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!”