hıdrellez

• annemle babam boşandığında ben 8, kardeşim 6 yasındaydı. babam gittiği için annem aldı velayetimizi ve basımızı sokacak bir evimiz bile yoktu. 1 oda 1 salon ev kiraladık. annem migros'ta işe basladı. öyle büyüttü bizi.
  
  hani orta direk olmak bile hayalken (tek asgari maas, kira ev, ilkokul okuyan 2 cocuk) "bir hıdırellez aksamı",
  annem bir gül agacının altına beyaz cakıl taslarıyla küçük bir ev cizdi, o kadar gönülden istiyordu ki bir evimiz olmasını. her sorun o zaman cözülecek yeter ki basımızı sokalım diyordu.
  
  mucize bir sey oldu. tam zamanını bilemem ama 2 sene fazlası degil, anneme bir gün (biz daha emekliliğine 7-8 sene var zannederken) aradaki bilmem ne farkını ödeyerek emekli olabilecegini söyledi enistem arayıp. mucizeydi.
  
  annem 3 aya kalmadı emekli oldu 38 yasında migrostan. o zamanın parasıyla 8.000 tl emekli ikramiyesi verdiler. dağ basına yapılan konutlardan da olsa 12.000 tl'ye sagdan soldan borcla hemen ev aldı. tek kurusuna dokunmadı paranın.
  
  hep o hıdırellez aksamı cok gönülden istedigi ev sayesinde oldugunu soyler. o gül agacına beyaz cakıl tasıyla cizdigi minyatur ev resmi sayesinde.
  
  her hıdırellezde bugun kardesimle beni ben yapan o kucuk evi hep hatırlarım.
  
  hic bir batıl inancı olmayan ben, bir buna gönülden inanırım.