çehov

• seviliyordum, mutluluk yakındı ve sanki hemen yanı başımda gibiydi; kendimi anlamaya çalışmadan, yaşamdan ne istediğimi ve ne beklediğimi bilmeden havalarda dolaşıyordum oysa zaman geçiyor, geçiyordu… sevgilerini söyleyen insanlar gelip geçti, gelip geçti o ışıltılı, sıcak geceler, bülbüller çoktan gitti, ot kokusu kayboldu ve bütün bunlar herkeste olduğu gibi bende de sevimli, hoş anılar olarak kaldı; hızla, hiç iz bırakmadan değerlerini bilmeden duman gibi kaybolup gittiler…
  şimdi neredeler?
  
  bütün eserleri 6 sf.566
  
  bir mesaj sayesinde kitabı tekrar elime alıp okumak o kadar iyi hissettirdi ki, yıllar sonra eski bir dosta rastlamışçasına keyifli ve bir o kadar hüzünlü…