puşkin

• söndü günün yıldızı;
  indi mavi denize kara bir duman
  
  hışırda, çırpın uysal yelken
  dalgalan, karanlık okyanus, dalgalan.
  
  görünüyor işte uzaklarda,
  güneşin hiç batmadığı büyülü diyarlar;
  gönlüm akıyor oraya coşkuyla, tasayla,
  
  ve kıpırdanıyor içimde anılar...
  gözlerim yaşlarla doluyor yine;
  
  kaynıyor ruh ve donuyor birden;
  tanıdık bir hayal uçuyor çevremde;
  
  anımsıyorum her şeyi, acı çektiren, mutlu eden,
  anımsıyorum her şeyi, acı çektiren, mutlu eden,
  anımsıyorum çılgın aşkı geçmişteki,
  
  arzuları, umutları, kırılıp aldanan...
  
  hışırda, çırpın, uysal yelkenim
  dalgalan, karanlık okyanus, dalgalan.
  uç gemi, götür beni bilinmezliklere
  ürkünç oynaklığında güvenilmez denizlerin,
  
  yeter ki uzaklarda olayım
  hüzünlü kıyılarından dumanlı ülkemin,
  orada ilk kez tutuşturmuştu
  tutkuların alevi beni,
  esin perileri gizlice gülümsemişlerdi,
  ve erkenden olgunlaşmıştı fırtınalarda
  orada benim yitik gençliğim,
  
  hafif kanatlı sevinç beni orada aldatmıştı
  orada acıyla dolmuştu kalbim.
  ve ben, yeni izlenimler arayıcısı,
  kaçtım sizden yurdumun kıyıları
  sizlerden de, zevk avcıları,
  
  bir anlık dostları, uçucu gençliğin;
  ve sizler, günahlarımın sırdaşları
  kendimi aşksız feda ettiklerim,
  huzurumu çalan, ünümü, ruhumu, özgürlüğümü,
  unuttum sizleri de gizli ve
  sadakatsiz dostları altın ilkbaharımın...
  
  fakat ,
  
  iyileşmedi yine de
  kalbim eski yaralardan, aşkın derin yarasından
  hışırda, çırpın, uysal yelkenim
  dalgalan, karanlık okyanus, dalgalan.