la coscienza di zeno

• bahtıkara kahramanımız zeno, zengin bir ailenin dört kızından en güzel olanına (ada) âşık olur ve peşinde dolanır. ancak hem kız hem de babası için kendisinden daha makbul bir aday vardır. ilişkinin resmiyet kazanmasıyla beraber âşık olduğu kızı elinden kaçıran zeno, hemen aynı anda diğeri kadar güzel, fakat yaşı biraz küçük olan kızkardeşe (alberta) yönelir ve onun tarafından da nazikçe reddedilir. en küçük kardeş 8 yaşındadır ve kendiliğinden elenir.
  çaresizlik içindeki zeno, diğer kardeşler kadar güzel ve hayat dolu olmayan, hatta düpedüz çirkin ve kendi halindeki son kardeşe yönelir ve evlenme teklif eder:
  - augusta, dinleyin beni, gelin biz ikimiz evlenelim, ne dersiniz, ha?
  - şaka ediyorsunuz, ama iyi yapmıyorsunuz.
  - şaka filan etmiyorum. ilkin ada'ya evlenelim dedim, öfke ile olmaz dedi. sonra alberta'ya sordum, benimle evlenir mi diye, o da talı sözlerle, ama yine hayır dedi. hiçbirine kızgın değilim. yalnız kendimi çok ama çok mutsuz duyuyorum.
  - yani beni sevmediğinizi bilmem, hiç aklımdan çıkarmamam mı gerekiyor?
  - evet! gerçi ada'dan başkasını sevdiğim yok, ama yine de sizinle evlenmek istiyorum.
  
  sonra, bir yalnızlık ânında aşağı yukarı şöyle düşünür:
  
  "şimdi ben büyük bir konsantrasyonla hedefe doğru okunu yöneltmiş ve dikkatle nişan alıp da yandaki okçunun hedefini onikiden vurmuş biri gibiyim!"