hikayeler anlatıldı

• öncelikle belirtmem gerekiyor, zamanında hoşlandığım kız gripin'in gitaristine yanıktı, yine de albümü fena bulmadım.
  
  albümün en iyi yanı vokal performansı, mikrofon başındaki delikanlı benim ayıla bayıla dinlediğim birçok amerikan mainstream rock grubunda söyleyebilecek yetkinlikte. ne var ki grup sound'unun ona yeterli katkıyı yapmadığını düşünüyorum. gönül teli titretecek gitar riff'leri, insanı yakalayacak bas cümleleri, klavye lick'leri, davul ataklarını daha çok bekliyorsunuz ama nafile. grup olarak yoğrulurken bu hususa dikkat etmeleri acayip faydalarına olacaktır.
  
  şarkıların -sözlerin+bestelerin- elleri yüzleri düzgün -birkaç şarkının vokal melodilerinin birbirlerine olan benzerliklerini duymazdan gelebiliriz pekala- hiçbiri sırıtmıyor, artı puan. "rüzgar" albümün en iyisi, "karışmasın kimseler" "ruhlu" bir parça, "hayat mars etti" de başarılı. 10 üzerinden 6'yla iyi sınırına yerleştirip alkışlarla uğurluyoruz.
  
  edit: ilk cümleyle ilgili, bir yerden sonra böyle şeyleri sallamayı öğreniyorsunuz, eh hayat zaten çok kısa.