geceye bir şiir bırak

• ne seni anlamaya yetti zaman
  ne beni anlamana.
  dereden tepeden konuştuk
  havadan sudan, giyimden kuşamdan
  ölümden yaşamdan
  bir olmaktan ayrılıktan yalnızlıktan kalabalıktan fimlerlerden,
  kitaplardan, mutluktan, göz yaşından
  ellerin iç dünyasından söz ettik
  bu dünyayla başkalarının dünyasıydı uzun uzun
  anlattıklarımız
  bir de dost arkadaş muhabbetleri
  kendi dünyamızdan söz etmedik hiç
  başımı alıp dağlara çıkıcam
  avazım çıktığı kadar haykırıcam
  dağlar taşlar yıkanacak göz yaşlarımdan
  beni onlar anlayacak derken, ben sen anla diyordum aslında baktın öylece anlayamadın.
• yiğit harmanları, yığınaklar,
  kurulmuş çetin dağlarında vatanların.
  dize getirilmiş haydutlar,
  hayınlar, amana gelmiş,
  yetim hakkı sorulmuş,
  hesap görülmüş.
  demdir bu.
  
  demdir,
  derya dibinde yangınlar,
  kan kesmiş ovalar üstünde mayıs
  uçmuş, bir kuştüyü hafifliğinde,
  çelik kadavrası koruganların.
  ölünmüş, canım, ölünmüş
  murad alınmış.
  
  gelgelelim,
  beter, bize kısmetmiş.
  ölüm, böyle altı okka koymaz adama,
  susmak ve beklemek, müthiş
  genciz, namlu gibi,
  e çatal yürek,
  barışa, bayrama hasret
  uykulara, derin, kaygısız, rahat,
  otuziki dişimizle gülmeğe,
  doyasıya sevişmeğe,yemeğe
  kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,
  asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
  ve asıl biz biliriz kederi.
  
  içim, bir suskunsa tekin mi ola?
  o malta bıcağı, kınsız, uyanık,
  ve genç bir mısradır
  filinta endam
  neden, neden alnındaki yıkkınlık,
  bakışlarındakı öldüren buğu?
  kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri
  nasıl da almış aklımı,
  sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan,
  dost, düşman söz eder kendi kavlince,
  kınanmak, yiğit başına.
  bu, ne ayıp, ne de yasak,
  öylece bir gerçek, kendi halinde,
  belki, yaşamama sebep
  
  evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
  hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
  anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık
  ve zehir zıkkım cigaram.
  gene bir cehennem var yastığımda,
• hiçbir şey elinde değildir insanın:
  ne gücü, ne güçsüzlüğü, ne de yüreği.
  açtığını sansa da kollarını, gölgesi bir haçtır onun.
  paramparça olur avucunda sımsıkı tuttuğu mutluluk.
  bir garip, bir acılı boşluktur günleri.
  mutlu aşk yoktur.
  
  bir başka kader için giydirilmiş
  silahsız askerlere benzer hayatı.
  çaresiz, kararsız kaldıktan sonra akşamları,
  neye yarar ki sabahları erkenden uyanmaları.
  söyle bunları bir tanem, tut gözyaşlarını.
  mutlu aşk yoktur.
  
  güzelim, sevgilim, kanayan yaram benim.
  yaralı bir kuş gibi taşırım yüreğimde seni.
  ve onlar bakarlar bilmeksizin, geçerken biz,
  tekrarlayıp ardımdan benim ördüğüm sözleri:
  ve apansız ölürler iri gözlerin için
  mutlu aşk yoktur.
  
  vakit yok artık öğrenmeye hayatı.
  ağlasın birlikte yüreklerimiz gün ışıyıncaya dek.
  küçümencik bir şarkı için bile nice mutsuzluk gerek.
  bir ürperişi bile nice pişmanlıkla ödemek.
  bir ezgi için bile nice gözyaşları dökmek
  mutlu aşk yoktur.
  
  hüsranla bitmeyen aşk yoktur.
  yara açmayan aşk yoktur kalpte.
  iz bırakmayan aşk yoktur insanda.
  ve tıpkı senin gibidir vatan aşkı da.
  gözyaşlarına boğulmayan aşk yoktur.
  mutlu aşk yoktur.
  ikimizin aşkıdır bu gene de.
  
  louis aragon
• ilyas'ın serseri kalbi, redde figan edemez.
  “sevgi neydi? sevgi emekti.”.
  böylelikle zamanın durdurulamaz nabzı tutkuya galip geldi.
  gaybın ihtişamı, öngörüye yenildi.
  belki bu zafer buruk, belki kırgın bir tebessüm.
  nice içler, dışların aşılamaz duvarlarında çerçeveli asılı.
  biliyorsun, bu artık bir nostalji.
  zamanın nabzı seyredendir, insanınki entropi.
  ve benim bu yarı batılı ağzım, doğu'nun neşrinden süssüz…
  ama görüyorsun bu; hicri vefa.
  yine de anlarsın ya, akit bozguna uğradı.
  zeynep yalnız evinin süsüdür.
  böylelikle yalın ve sade; asya'nın çocukluğu son nefesini verdi.
  gönül putundan kabre; yalnız huşuyla eğildi.
  
  -zamana imza, 08.05.2024, gayb; ben
• bunu da sen mi yarattın
  
  mucizeye isim aramışlar
  parıltılı ışıltılı yaradana, yakaran yakaları olan
  bu, parmağın menziline girmiş
  arap saçından arap sabununa dönmüş
  dön, bana dön, insanlığına dön
  sevdiğin kadar ağız dolusu sevdiğin hani
  hatırlamayız rüyaları ormanında
  tüm atalarının hatırasıdır yanan odun kokusu
  
  boynumdan omuzlarıma uzanan gölge aşklar
  çığlığın nefesi olmuş
  
  çölüne düştüm
  
  gelirsen ıslık çal
  kulağım duyar, parmaklarım hisseder.
  herşeyimi dağıttım
  ne ısınacak bir parça kumaşım
  ne yürüyecek bir adım ayakkabım
  
  bunu da sen mi yarattın
  
  bana ter temiz çarşaflar ser...
  buraya ser...
  mucizeye isim ver
  ol
  ve
  oluş
• biri vardır ama yoktur.
  biri hem sizindir hem de asla değil.
  biri hem hissettikleriniz, hem hissizliğinizdir, hem içinizdeki kahkaha, hem sessizliğinizdir.
  
  farid farjad
• ruhumla değil
  maskemle yaşıyorsam
  sikeyim böyle amın oğlunu