alfred hitchcock

• suspense'in maestrosu. seyirciyi avcunun içine alan filmleri thriller janrıyla özdeşleşmiştir.
  
  hitchcock’un majör yapıtlarında farklı karakterler bir arada sunularak double karakter süreçleri, ikizlemeler yaratılır. kahramanlar alter-egolarıyla karşılaşırlar. bu süreç, öykü boyunca karakterin kaçındığı ya da olmak istediği; ama içten içe buna karşı geldiği, ötekileştirdiği ruh durumlarını ifade etmektedir. bir tür yaklaşma-kaçınma psikolojisi. karakter arada kalarak içsel çatışmalar yaşar. olmasını istediği şeyin olmamasını ister veya olmaması gerekeni olmuş saydığı için kendini suçlar. zincirleme çelişkiler içinde bir seçim yapmaya zorlanır.
  
  hitchcock’taki karşıtlıkların modernizme içkin olduğunu belirtmekte yarar görüyorum. hitchcock yapıtı ikili karşıtlıklardan beslenen diyalektik bir sinema anlayışının ürünüdür. geleneksel hollywood yapıtlarında sıkça karşılaştığımız, iyiyle kötünün mücadele edip mutlak surette iyilerin kazandığı, tür sinemasından aşina olduğumuz, “sistemi inşa etme-sistemi yıkma-sistemi yeniden inşa etme” şeklinde özetleyebilecek üçlü formülden müteşekkil hollywood yapım siyasetinden farklı bir sinema vizyonudur. onun sinemasında ahlaksal değer yargılarıyla ahlaksızlık, iyiyle kötü, suçluyla suçsuz, faille kurban, proleterle burjuva mutlaka karşılaşır, birbirlerine teğet geçer, çatışırlar. dolayısıyla ikili karşıtlıklardan yararlanma hitchcock yapıtında mutlak surette sözkonusudur; ama o, hollywood film yapım modelinden farklı bir yol çizmiştir.
  
  brian de palma'nın ustası hitchcock hakkındaki sözleri ise şöyledir:
  
  "hitchcock 50 film yönetti ve şüphe ile aksiyona ilişkin her türlü görsel grameri araştırdı. eğer görsel anlamda bu tarz bir hikaye anlatımıyla çalışıyorsanız, mutlaka hitchcock’un daha önce kullandığı materyallere başvurmanız lazım. onun grameri ile çakışmamak nerdeyse imkansız ve elbette hitchcock’un görsel dili en iyisidir."
  
  edit: güncelleme