baby reindeer

• öncelikle, richard gadd'ın kendi hayat hikayesini kaleme alıp netflix'te mini dizi yapması ve yaşadıklarını ekrana taşıyıp yetmezmiş gibi kendini ekranda canlandırması gerçekten inanılmaz bir şey. bu, cesaret gerektiren bir adım ve sağlam bir psikoloji ister; her sahnede yaşadıklarını oynarken yeniden hatırlamak ve tekrar yaşamak kolay olmasa gerek... bu açıdan her şeyin ötesinde richard gadd'ı kutlamak gerekir. ya da "abi senin zorun ne ve nasıl her şeyi böyle sere serpe anlatıyorsun?" veya "bu yaşananların ne kadarı gerçek ne kadarı kurgu?" gibi sorular da yöneltilebilir. e gerçek martha'nın şu anda ne alemde olduğu da ayrı mevzu tabii.
  
  --- spoiler ---
  tacize uğrayan insanlar, bu tacizlere düzenli olarak maruz kaldıklarında o anın korku ve gerginliğiyle vücut tarafından salgılanan adrenalin ve akabinde oluşan hislere zamanla alışıp normal görebilir hatta müptela olabilirler. bu dizi, bu durumu gayet yerinde açıklamış. dizinin son bölümlerinde kaçması gereken tacizi arzular hâle gelen ve kendi cinsel kimliğini kaybeden donny karakteri, bana yakın bir arkadaşımın babasının hikayesini hatırlattı.
  
  uyuşturucu aldıkları zamanlarda darrien'in donny'yi taciz hatta tecavüz ettiği sahneleri, her ne kadar sansürlü gibi olsa da, donny'nin o anları ve uyandığında kendini bulduğu halleri tasvir edişleri beni derinden etkiledi. nasıl ki o olaydan sonra donny uzun süre kimseyle ilişkiye giremedi, ben ekrandan izlerken bile komple cinsellikten tiksindim bir an. özellikle uyandığında oral seksten kalan kalıntıları görüp anlattığı sahneler hem manen hem de madden mahvetti beni. aklıma geldikçe midem bulanıyor hala. donny'nin ailesine yaşadıklarını anlatırken babasının ona "ben değersiz miyim?" diye sorması ise cidden yürek yakan bir sahneydi.
  
  umarım richard gadd, dizinin son bölümlerinde kendi hayat hikayesini satıp kariyer anlamında yükselirken yaşadığı dibe çökme halini, bu diziden sonra da yeniden yaşamaz.
  
  --- spoiler ---