monotheist

• öldürücü, gebertici bir albümdür, 40 derece yaz sıcağında bile dinlendiğinde insanın ruhu buz tutar, acımasızlığın, karanlığın, soğuğun, çürümenin ve okültizmin sese bürünmüş en mükemmel halidir bu albüm. benzer bir geri dönüş hikayesini de yakın bir zaman önce carcass grubu surgical steel albümü ile yaşatmıştır biz oldschool extreme metal müzik severlere.
  
  (bkz: #36421857)
• baştan aşağı darma duman eden bir celtic frost albümü. inanılmaz karanlık ve amansız olmuş. albümün sonundaki kapanış şarkısı enstrümantal 'winter' da tam bir düşene ben de vurayım şarkısı. albümü defalarca baştan aşağı dinlemek cesaret istiyor. martin ain ve tom fischer isimli meymenetsiz üstatlar, bu meymenetsiz albümden sonra sevenlerine şunu demekte sonuna kadar haklıdırlar; 'döndük.. ama bir sorun niye döndük?' ..
• foo fighters frontman'i dave grohl'a göre yılın geri dönüşü.. yıllardır duyacağınız en sert, en karanlık, en korkutucu metal albümü budur demiş kendisi..
  
  in the june 29, 2006 issue of rolling stone magazine, foo fighters frontman/ex-nirvana drummer dave grohl talks about the latest release from celtic frost, "monotheist", which he calls the "comeback of the year" as well as "the heaviest, gloomiest, darkest, scariest metal album you're gonna hear for a long time."
  
  says grohl: "i might be playing acoustic shows this summer, but i'm a metal guy at heart. and i'll tell you the comeback of the year: swiss metal warriors celtic frost! because they haven't made a record in so long, this is a band that you may not have heard of � but it's not often that a group can take a fifteen-year hiatus and come back with a masterpiece. it's called 'monotheist', and i can't remember the last time i was so excited about a record coming out � i was at tower records at midnight! (i'm joking, i got it on fuckin' itunes, bitch!) it's the heaviest, gloomiest, darkest, scariest metal album you're gonna hear for a long time."
• 2000'lerin en iyi metal albümü olma olasılığı var.
• en az 10 yıldır moralim bozulduğunda, ters giden bir şey olduğunda, sinirlendiğimde terapi niyetine açıp dinlediğim şaheser bir metal albümü.
  
  normal zamanlarda blues dinlerim. hatta jimi hendrix, eric clapton ve stevie ray vaughan gibi babalardan şaşmam ve müzik zevkimin çoğunluğunu bu babalar oluşturur ama o kadar yıldan sonra dinlenen o kadar metal müzik albümlerinden sonra ve ayrıca iflah olmaz bir rammstein manyaklığım olsa da böyle sert, depresif, piskopat ve iki kere dinlemesi gerçekten taşak gerektiren hayvani bir albümün ruhuma bu kadar işlemesini hayretle karşılıyorum. yeminle bana özel üretilmiş bir ilaç sanki. elalem psikoloğa gider ben monothesit’i açıp dinliyorum. gitarın akortunu si notasına akortlamayı üşenmediğim zamanlar evde de eşlik ederim. gitar telleri don lastiği gibi oluyor.
• aşırı sert, ağır, karanlık ve soğuk bir celtic frost albümü. ama tüm bu negatif aşırılıklar bile bu
  albümü tanımlamaya yetmiyor bence! bu arada şunu da söylemek mümkün, kesinlikle ve kesinlikle çığır açıcı bir depresiflik ve kasvet söz konusu bu albümde. ve pek tabii ki bence grubumuzun en iyi albümü olması yanı sıra, kesinlikle tüm zamanların en iyi heavy metal albümlerinden bir tanesi.
• çok sert ve ağır bir kapak tasarımına sahip celtic frost albümü.
  
  http://i5.photobucket.com/…tos/frost/monotheist.jpg
• benim gibi ''bu kadar sene sonra iyi iş çıkartamazlar, reunion turnesi yapsalar daha iyi olurdu' diyen bünyeleri eşekten düşmüşe çeviren hayvan gibi sert, karanlık ve güzel albüm. tryptikon'un da hastasıyız ama keşke monotheist gibi muhteşem bir geri dönüş yapan celtic frost da devam etseydi.
• kapanış şarkısı cidden acayip biçimde ruh daraltıyor. albüm zaten ruhu epey bir boğuyor, o kapanış şarkısıyla birlikte hepten çözülüyorsunuz.
  
  gönül ister, celtic frost bir ara tekrar birleşsin ve böyle bir albümle geri dönsün. ama zor gibi tabii artık.
• şarkı sözleri aleister crowley kitap ve şiirlerinden alıntılar içerir.
  
  grup ilgi çekici bir dönemeç alıp farklı bir düzlüğe hızlanıyor görünmüştü şu albümle.
  kim derdi ki son albümleri olacak.
  biz olmazsa bu havayı triptykon'da devam ettirelim dediler sanırım sonrasında, ama bana aynı tadı vermedi ne yalan söyleyeyim. monotheist'in başarısı bir geçiş albümü olmasındandı belki.