in cold blood

• terbiyesiz bir kitaptır. sırada bekleyen onlarca kitaba aldırmadan elinizi günlerce meşgul eder. bir cinayeti cerrah titizliğinde masaya yatıran truman abimiz, katillerin profilini çıkarma olayını abartmıştır biraz. misal; katilimizin geçmişindeki cezaevi günlerinde ablasından uzun bir mektup gelir; bu mektup olduğu gibi yer almakla birlikte katilimizin cezaevi arkadaşının mektup hakkında yorumları bile uzun uzun yer alır. yalnız şunu da belirtmek gerekir ki, tüm bu karışıklığı kusursuz bir kurguyla kağıda aktarmıştır capote. ama çok bencillik etmiştir. kitaplığın en can alıcı noktasında "bana ne bana ne bana ne beni al onu alma" nidalarıyla bekleyen nick hornby kitabı a long way down darılmaya bile başlamıştır onun yüzünden. insan bu kitabı okuduktan sonra o tasarruflu öykülerin yazarının yazdığına inanmakta güçlük çekiyor. truman capote'nin aziz ruhuna tüm samimiyetimle "n'aptın hoca sen?" diyorum buradan.