geceye bir şiir bırak

• deniz ölesiye severken seni
  neden gemileri yaktı gözlerin
  yıkıldı yolunu bekleyen şehir
  şimdi gelsen de bir, gelmesen de bir...(nurullah genç)
• “bir zamanlar kendimi
  bulunmaz hint kumaşı sanmıştım.
  kaç metredir benim yokluğum?
  benden daha çok var sanmıştım.
  benim yokluğumdan dünyaya
  bir elbise çıkar sanmıştım.
  dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
  sonunda ben de alıştım.
  ah dedim sonra,
  ah!”
  ~didem madak
• y si eksik olan yazarımızın dediği gibi
  
  "sen bana soğuk davrandığında, benim ne kadar üşüdüğümü bir bilsen kalbimi ceketinle örterdin."
• hayat sevdirmez kendini bazen
  olur olmaz şeylere alınır
  zamanı geçirtmez
  tüyler hep diken diken!
  
  bi gün iki gün çekilir de
  yapma artik
  gören olur
  duyan olur
  uyan!
• ali’nin üçgenidir bu çizdiğim
  nerde öklid’in üçgenleri bu nerde
  na şunlar üç açısı üçü de yoksul
  biri sıfırın altında sekiz derece
  birine atan atmış tekmeyi işi yaş
  biri sizden bir sigara istiyor
  sadece sigara ne sandınız
  ne şu
  ne bu
  sadece bir sigara istiyor tüttürsün
  nerde öklid’in üçgenleri bu nerde
  
  bu da süheyla’nınki işte aynı
  her yerde görülen herhangi bir üçgen
  bir kenarını yamuk çizmişler üsküdar’a gidiyor
  bir kenarına istesek her akşam rastlayabiliriz
  bir kenarı da bir terzinin makasına komşu
  allah versin
  kendi lafına bakarsanız
  bunu üşümemek için yapıyor
  sadece üşümemek ne sandınız
  ne şundan
  ne bundan
  sadece üşümemek için bu kışta kıyamette
  kendi kendine yetmeyen zavallı bir üçgen
  
  işte bu da kim bilir kiminki
  bir de dik açısı var ama ne dik açı
  en ufak tepeleri o yaratmış sanırsınız
  çalgıcının biridir belki de macun satan
  o şarkı senin bu şarkı benim istanbul’da
  elinde bir keman var sadece bir keman
  ve alaturka
  eski
  üçgenler var üçgenlerde ortak noktalar
  üçgeninizi çiziyorum var mı kendine güvenen
  bayanlar baylar
  
  cemal süreya
• sonunda güldürür hayat insanı
  sevmek güldürür
  kavuşmak güldürür
  özlemek güldürür
  gözlerine bakmak güldürür
  aynı hissetmek güldürür
  aynı dili konuşabilmek güldürür
  varlığı güldürür
  yokluğu ise öldürür
  biz birbirimize gülmeye
  sonsuzluğun içinde
  aynı cümlelerde var olmaya devam edelim
• sorular ?
  
  yürüyen bulutlara sorsak ya nereye gidiyorlar?
  güneş yasaklı mıdır?
  
  hayat şarkısını duyan var mıdır?
  yağmur altında dans eden ruhum ağyar mıdır ?
  
  dökülüp süzülen incilerimin akıbeti yâr mıdır?
  dokunduğum yanıyorsa içim lav mıdır?
  
  koşuyorsam ve kavuşuyorsam bi hayale
  varıp sarıldığım nâlân mıdır?
  
  kiristal.
• şu yüce dağların karı erimez..
  sevenin gönlünde güller kurumaz..
  getme güzel, gurbet elden geri dönülmez..
  yurduna, yoluna kurban oluyum..
• bu şehirde sen varsın, ben varım ama biz yokuz!
• (ekmek vardı tereyağı vardi utanılacak bir şey yoktu
  bir şey daha yoktu ama kavrayamıyordum.)
  
  işte böyle olmak en iyisidir olmakların
  bir küçük çocuğu tuttum otobüsten indirdim
  
  (indirmiştim
  yok olan önemli bir şeydi allah kahretsin.)
  
  tüm kavgasız tüm duruk tüm başıboş,
  üç sayı kötü bir sayı iyi şiir dinledim,
  çıkıp okudular durup dinledim.
  bitmeseydi daha dinlerdim kötü mötü.
  saat kaç diye sordular birisi beş yani dedi.
  
  (ha kavgada ha aşkta
  bu gök bomboş ha kavgada ha aşkta)
  
  göge baktım yerli yerinde,
  haydutlar dalavereciler yerli yerinde
  vurguncular hayınlar vurdumduymazlar öyle.
  iyi dedim içim rahatladı
  düzen bozulmamış dedim sevindim,
  tenhaca bir bölgede şehre girdim.
  
  (ben herkese varım
  başka türlü olmuyor inanmayın.)
  
  bakin bu şehri ben kurdum ben büyüttüm ama sevemedim.
  (ekmek vardı tereyağı vardı söylemiştim önemlidir,
  utanılacak bir şey yoktu, kime anlatmalıyım.)
  
  ben sevemezsem sevmek kimselerin elinden gelemez.
  bizi tutkulara çagirdi otobüse, sosise, buzdolabına,
  telefona, sinemalara, radyolara, bir sürü kancık sevdalara,
  sürü sürü mutsuz alışkanlıklara,
  yalana dolana, itliklere, keten elbiselere.
  
  (sonra karısı öldü o çocuğun
  yalnızdı güçsüzdü herkesler gibiydi,
  kirlendi kötülendi sarhoşladı pis karılara dadandı.
  anladık onu ölenden başkası kurtaramaz,
  ölen de kurtarmamıştı.)
  
  bak ben seni nereden kurtaracagim şaşacaksın.
  şimdi bu taşları biz çektik değil mi ocaklardan
  bu asfaltı biz döktük biz onardık degil mi.
  bu yapıları on iki kat yapmak bizim aklımızdı,
  biz kurduk istersek umursamayız ya.
  
  (abluka burada başlıyor çünkü.)
  
  ekmek yiyelim tereyağı yiyelim çocuk büyütelim,
  sen beraber yatacağımız yatakları hazırla,
  sen onu yap yeter bak göreceksin.
  
  turgut uyar